CECHY MAKROSKOPOWE
 Dojrzałe sporokarpy
|
Sporokarpy średnicy 0,3-1,5 cm średnicy, kuliste lub owalne, często guzowate. Powierzchnia za młodu biała, biało-kremowa, potem żółtawa, do żółto-pomarańczowej w okresie pełnej dojrzałości. Delikatnie aksamitna, często z wrośniętymi w sporokarp resztkami gleby lub szczątków organicznych. Gleba na przekroju najpierw kremowo-żółta, potem pomarańczowa wreszcie czerwonawa. Homogeniczna, jednorodna, utworzona przez strzępki i liczne chlamydospory widoczne gołym okiem. Na przekroju świeżego owocnika można zaobserwować laktację białego soku mlecznego. Laktacja nie zachodzi w owocnikach starszych lub jest słabo zauważalna. Konsystencja sporokarpu gąbczasta, miękka, i krucha. Brak wyczuwalnego zapachu.
|
CECHY MIKROSKOPOWE
 Zygospory J.lactiflua
|
Perydium cienkie 50-150 μm. Zbudowane z cienkościennych, rozgałęziających się strzępek 8-15 μm. W późniejszym okresie dojrzałości perydium w wielu miejscach zanika, zastąpione skupiskami zygospor. Strzępki za młodu hialinowe, potem zabarwione na żółto, żółto-brązowo. Zygospory kuliste do szerokoowalnych, o średnich rozmiarach 120-200 x 100-170 μm, z cienką ścianką do 3-10 μm. Zabarwione na bladożółto. W odczynniku Melzera nabierają intensywnych kolorów żółto-pomarańczowych, a w okresie późnej dojrzałości czerwono-żółtych. Zygospory otoczone wielowarstwowym płaszczem chaotycznie splecionych strzępek. Płaszcz osiąga grubość 20-45 μm.
|
 |
 |
Zygospory Jimgerdemannia lactiflua |
|
SIEDLISKO
|
Jimgerdemannia lactiflua wyrasta na żyznych glebach bogatych w składniki odżywcze. Preferuje zdecydowanie lasy iglaste ale znane są też pojedyncze stanowiska w lasach liściastych. Wyrasta w powierzchniowej warstwie gleby, często w iglastej ściółce lub wśród resztek roślinności. Sporokarpy tworzą się przez większą część roku – dojrzałe okazy można znaleźć już wczesną wiosną i zbierać do późnej jesieni. Gatunek często znajdowany w iglastych lasach w średnich i wyższych położeniach górskich. |
WYSTĘPOWANIE
|
Jimgerdemannia lactiflua jest znany z niemal całego świata. W Europie uchodzi za gatunek pospolity. W Polsce umiarkowanie częsty.
Wyżyna Śląska – DF22, Rogoźnik k. Piekar Śląskich, Listopad 2008
Wyżyna Śląska – DF51, Chorzów, Sierpień 2010
Gorce – EG 22, Ochotnica Górna k. Nowego Targu, Październik 2010
Wyżyna Śląska – DE22, Świerklaniec k. Bytomia, Sierpień 2012
Pieniny - EG 34, Szlachtowa k. Szczawnicy, Wrzesień 2013
Wyżyna Krakowsko-Częstochowska – DF 77, Czernichów k. Skawiny, Październik 2017
|
UWAGI
 Dojrzałe sporokarpy
|
Jimgerdemannia lactiflua jest gatunkiem łatwym do oznaczenia w obrębie grzybów hypogeicznych. Wyróżnia go pomarańczowa barwa sporokarpu i charakterystyczna laktacja, Można go pomylić z makroskopowo podobnymi gatunkami Jimgerdemannia flammicorona i Endogone pisiformis. Te dwa taksony różnią się jednak zdecydowanie wielkością i budową zygospor.
|
